بعد از اون قهر و آشتی که هفته پیش با هم داشتیم روابطمون بهتر شده .یعنی سعی می کنم کاری نکنم که علی از دستم ناراحت بشه . و زیاد هم بهش گیر نمی دم . ولی بعضی وقتها این علی که اصلا احساس منو در نظر نمی گیره . مثلا همین یکشنبه که تعطیل بود . با اینکه بارها بهش تذکر داده بودم که از این حرف و حرکتش ناراحت می شم بازم نشنیده گرفت و وقتی ساعت ۵/۴ بعد از ظهر بیدارش کردم که پا شه و آماده بشه تا بریم بیرون (قبلا قرار گذاشته بودیم که همرا با خانواده خواهر آقای همسر منزل خاله آقای همسر بریم ) بدون اینکه به حرف من گوش بده ازم خواست تا راحتش بذارم و گفت که بهش گیر ندم و دوباره گرفت خوابید . منم خیلی ناراحت شدم یعنی خیلی خیلی خیلی ناراحت شدم و رفتم و کلی واسه دل خودم گریه کردم . آقای همسر هم که خواب تشریف داشتند .
بعد هم کتای رو که دوستم داده بود (رهایی از دانستگی)برداشتم و رفتم بالا پشت بام که مثلا دارم کتاب می خونم . همین که من رفتم بالا سرو کلش پیدا شد و بدون سلام و کلامی باز داد کشیدن که پاشو بریم . زود باش الان میان . و انگار نه انگار که خودش گفته بود که راحتش بذارم . منم برای اینکه نفهمه که از دستش ناراحتم گفتم اومدم کتاب بخونم و رفتم پایین. و رفتیم و اومدیم و همه چی تموم شد . ولی آقای همسر اصلن متوجه هیچی نشد اصلن آب از آب تکون نخورد غافل از اینکه بازم دل نازک منو شکسته بود و باعث شده بود تو تنهاییام گریه کنم . ولی بازم با وجو همه اینا دوسش دارم و عاشقشم . وقتی یه کم بهم محبت می کنه همه چی یادم میره و بازم دوسش دارم . کاش اونم یه کم تو این موردا فراموشکار بود . ولی باید این واقعیو قبول کنم که نمی تونم عوضش کنم . باید همین جور که هست قبولش
کنم . کاش یه کم با احساس تر بود . کاش دلش برام تنگ می شد . کاش اینقد زود براش عادی نمی شدم .
سلام
یکی از نقطه ضعف های ما مردا اینه که
وقتی عشق یکیو بدست میاریم جنبشو نداریم
وقتی هم که اونو از دست میدیم باز هم جنبشو نداریم
به علی آقا حسادت نمی کنم
اما میخوام بهش بگم که
جوان بودن یک اشتباه است که روز به روز اصلاح میشود .
(از این حرفم ناراحت نشو . معنیشو فکر کنم خودش بهتر بفهمه)