نمی دونم چطوری باید احساسمو بیان کنم . به نظر من بعضی وقتها نمی شه احساسو بیان کرد . الانم من یه حال عجیبی دارم نمی دونم چه واژه یا چه جمله ای باید بکار ببرم تا بتونم احساسمو نشون بدم .

نمی دونید این آقای همسر ما چقدر مغرور بعد از سه روز انتظار به امید اینکه سر صحبتو با من باز کنه به نتیجه نرسیدم . آخرش دیگه نتونستم تحمل کنم و بهش اعتراض کردم و بعد از کمی کل کل کردن با هم دیگه به مراد رسیدیمو آشتی بر قرار شد .

تو مدت این دو روزی که با هم قهر بودیم حس می گردم دلم گندیده . خوب دلی که محبت نبینه و محبت نکنه می گنده دیگه . نمی گم بی تقصیرم ولی بازم همه تقصیرات به گردن نحیف من افتاد و چون دیدم سرم روی این گردن باریک که کلی هم تقصیر ( به حق یا ناحق) روش افتاده و طاقت تحمل نداره سرمو رو شونه آقای همسر گذاشتم تا حداقل سنگینی سر روی گردنم نباشه و این یکیو شونه های آقای همسر تحمل کنه .

تازه اشکامم رو شونه هاش ریختم تا کمی از احساس گناهم و تقصیراتمو بشوره و اینطوری بو که کمی احساس سبکی کردم .خیلی تو این دو روزه دلم برای آقای همسری جونم تنگ شده بود .  

بیچاره آقای همسر هم گیر یه دختر دیوونه افتاده . حق داره . حتی خودمم بعضی وقتها از دست کارای خودم کلافه می شم . از خودم خسته می شم می خوام یکی دیگه باشم . بهتر از اینی که الان هستم باشم و آقای همسو کمتر اذیت کنم .

دلم یه جوری . امیدوارم امروز آقای همسر بهم تلفن کنه . الان ساعت ۱۱:۲۰ دقیقه است و من منتظر تلفنش هستم . اگه زنگ نزنه یعنی خیلی از دستم ناراحته . خدایا کمک کن ..اگه زنگ نزنه دیوونه می شم خدایا ...

پس این تلفن کی زنگ می خوره تا من صدای قشنگشو بشنوم . زود باش دیگه . فکر کنم آخرشم خودم باید بهش تلفن کنم .

من رفتم منت کشی . خداحافظ