قلندر

دربدرِ همیشگی، کولی صد ساله منم

خاک تمام جاده هاس، جامه ی کهنه ی تنم

هزار راه رفته ام، هزار زخم خورده ام

تا تو مرا زنده کنی، هزار بار مرده ام

شب از سرم گذشته بود

در شبِ من شعله زدی

برای تطهیرِ تنم

صاعقه وار آمده ای

قلندرم، قلندرم

گمشده ی دربدرم

فروتر از خاک زمین

از آسمان فراترم

قلندرانه سوختم، لب از گلایه دوختم

برهنگی خریدم و خرقه ی تن فروختم

هوا شدی، نفس شدم

تیشه زدی، ریشه شدم

آب شدی، عطش شدم

سنگ زدی، شیشه شدم

قلندرم، قلندرم...

تهی ز قهر و کین شدم

برهنه چون زمین شدم

مرا تو خواستی این چنین

ببین که این چنین شدم

سپرده ام تن به زمین

خون به رگ زمان شدم

سایه صفت در پی تو

راهی لا مکان شدم

هیچ شدم تا که شوم

سایه ی تو وقت سفر

مرا به خویشتن بخوان

به باغ آیینه ببر

قلندرم، قلندرم...

             

یکی بود یکی نبود

بازم یکی بود یکی نبود! بازم یکی بود یکی نبود ،اونی که بود تو بودی واونی که نبود من بودم!یکی داشت و یکی نداشت،اونی که داشت  تو بودی و اونی که نداشت من بودم! یکی خواست ویکی نخواست،اونی که خواست تو بودی،اونی که بی توبودن رونخواست من بودم!یکی آوردویکی نیاورد،اونی که آوردتوبودی ،اونی که جزتوبه هیچ کس ایمان نیاورد من بودم!یکی بردو یکی نبرد،اونی که برد تو بودی اونی که دل به تو باخت من بودم!یکی گفت و یکی نگفت،اونی که گفت تو بودی اونی که دوست دارم روبه هیچ کس جز تو نگفت من بودم!یکی ماندویکی نماند،اونیکه ماند تو بودی اونی که بدون تو نماند من بودم

علی عزیزم خیلی خیلی خیلی دوست دارم.